طراحی نانوجاذب ارگانوکلر؛ این بار در ایران!
محققین
دانشگاه تهران موفق به ساخت نانوجاذبی شدند که توانایی اندازه گیری مقدار
اندکی از سموم "ارگانوکلر" موجود در عسل را دارد. این سم ترکیبی شیمیایی
است که برای کنترل و دفع آفات و بیماری های گیاهی در دنیا استفاده می شود و
دارای سمیت بالا، پایداری شیمیایی و زیستی است و تمایل به انباشته شدن در
بدن دارد به همین دلیل اندازه گیری باقیمانده این آفت کش در محصولات مختلف
به ویژه محصولات غذایی ضروری است.
دکتر شکوه ماه پیشانیان و دکتر حسن سرشتی طرح سنتز یک نانوجاذب سازگار با محیط زیست را انجام دادند.
سنتز این نانوجاذب با یک روش حرارتی ساده و بدون نیاز به حلال های آلی
خطرناک، با استفاده از مواد اولیه ی غیرسمی به آسانی و در یک مرحله صورت
گرفته است. این نانوجاذب جهت اندازه گیری میزان ۱۶ نوع آفت کش ارگانوکلرین
تست شده که عملکرد آن بسیار سریع و دقیق بوده است.
شرایط بهینه ی استخراج این نانو جاذب با درنظرگیری متغیرهایی نظیر حجم جاذب استفاده شده، اندازه pH و غیره تعیین شد.
این نانوجاذب ساختاری کامپوزیتی متشکل از اکسید گرافن دارد که به کمک بتا سیکلودکسترین تصحیح شده است.
یکی از مزیتهای این نانوجاذب قابلیت بازیابی و استفاده مجدد آن است که به
دلیل نانوذرات مغناطیسی اکسید آهن است. از دیگر مزیتهای آن می توان به
ویژگی های تجزیه ای بسیار مناسب، از قبیل قدرت تشخیص بسیار پایین در مقادیر
کمتر از ppt، بازیابی استخراج بالا، تکرار پذیری و تکثیر پذیری مناسب، و
همچنین سرعت بالای آماده سازی نمونه، قابلیت بازیابی راحت، گزینشی عمل کردن
جاذب نسبت به برخی سموم کلره و … اشاره کرد.
یکی از مشکلات پیش روی تجاری سازی این نانوجاذب عدم تولید اکسید گرافن در مقیاس صنعتی است.
پیش بینی می شود به دلیل مواد اولیه ی ساده و ارزان، و یکبار مصرف نبودن
این محصول و همچنین توانایی این جاذب در اندازه گیری و حذف ترکیبات مختلف
آلی و غیر آلی، تولید این محصول سود بالایی داشته باشد.
نتایج این پژوهش در مجله “journal of choromatography A” با ضریب تاثیر۳/۹۸۱ (جلد ۱۴۸۵، سال ۲۰۱۷، صفحات۳۲ تا۴۳ ) منتشر شد.
منبع خبر: http://cell-mag.ir/t65G6
