دگرخواهی در جانوران (خفاش خون آشام)

 

🦇رفتار دگرخواهی در جانوران مختلف

 

فداکاری خفاش‌های خون‌آشام

بیشتر مردم از خفاش‌ها خوششان نمی‌آید؛ شاید به این علت که شب گرد هستند و در تاریکی پرواز می‌کنند، برخی تصور می‌کنند که خفاش‌ها خون انسان را می‌مکند یا در غارهای بدبو زندگی می‌کنند و به شیطان تبدیل می‌شوند.
نام وَمپایر به معنی خون‌آشام یا روح تبه‌کاران و جادوگران است که ‌شب‌هنگام ‌از قبر بیرون می‌آید تا خون‌ افراد را بمکد.

این نوع قضاوت بسیار نادرست است. خفاش‌ها پستاندارانی پروازکننده‌ هستند که با مهارت بسیار زیاد پرواز می‌کنند و از یک سازوکار ردیاب صوتی پیشرفته‌ای برای جهت‌یابی استفاده می‌کنند. عموم آن ها حشره‌خوارند و از پروانه‌ها و دیگر حشرات تغذیه می‌کنند. زندگی اجتماعی دارند و برخی از گونه‌های خفاش بچه‌های خود را در محل‌های خاص شیرخوارگاه پرورش می‌دهند.
 

🦇 نوعی خفاش، به نام خفاش خون‌آشام (Desmodus rotundus) توجه فوق‌العاده‌ای نسبت به افراد کلونی خود نشان می‌دهد. این خفاش خون خورده شده را استفراغ می‌کند تا به خفاش دیگری که به هر علت در آن روز غذا نخورده است، غذا برساند.

این کار برای بقای کلونی ضروری است و نیروی لازم برای زنده‌ماندن خفاش را تأمین می‌کند. سؤال این است که از کجا می‌دانیم که این خفاش چنین کاری می‌کند؟ به جز مشاهدات میدانی جانورشناسان، شواهد علمی در مورد دگرخواهی متقابل آن وجود دارد.

زیست‌شناسانِ دانشگاه مریلند آزمایش‌هایی روی خفاش‌های خون‌آشام‌ در لانه‌ها انجام دادند. آنان به تعدادی از آن‌ها غذا دادند و به تعدادی دیگر ندادند و مشاهده کردند آن‌هایی که غذا نخورده بودند، از گروهی دیگر که غذاخورده بودند، غذا دریافت کردند. مطالعات دقیق‌تر نشان داده است که آن‌ها به‌هیچ‌وجه تقاضای غذا از خویشاوندان خود نمی‌کنند؛ بلکه خویشاوندان با میل و رغبت به آن‌ها غذا می‌رسانند. اگرچه خفاش خون‌آشام معمولی دراکولایی کوچک به‌نظر می‌رسد، اما به فکر خفاش‌های گرسنه نیز هست.

 

📚مجله رشد زیست شناسی

 

روش های عجیب تولیدمثل در جانوران (1)

😳 روش های عجیب تولیدمثل در جانوران

 

 

زنبور‌های انگل بسیار پرتعداد بوده و اکثر بی مهرگان را هدف خود قرار می‌دهند. از عنکبوت‌ها گرفته تا پروانه‌ها و دیگر زنبوریان انگلی، این بی مهرگان بیچاره را شکار کرده و تخم‌های خود را در بدن آن‌هایی که هنوز زنده هستند جای می‌دهند.

 

 

برخی با استفاده از سم، این میزبان نگون بخت را فلج می‌کنند و آن‌ها با بدون قدرت تحرک به حال خود رها می‌کنند تا لارو‌های زنبور بتوانند از درون آن‌ها را خورده و رشد کنند. برخی دیگر به هزارپایان حمله کرده تا تخم‌های آن‌ها بتوانند از شکاری که توسط هزارپا بدست می‌آید استفاده کرده و رشد کنند. این لارو‌ها معمولاً مواد شیمیایی آزاد می‌کنند که کنترل مغز میزبانشان را بدست گرفته و بدین ترتیب شانس آن‌ها برای زنده ماندن بسیار زیاد می‌شود.

 

زنبورهای انگل، تخم‌های خود را پشت عنکبوت می‌گذارند؛ اما این تازه اول بردگی این حشره است. اوضاع زمانی بدتر می‌شود که لارو زنبورها از تخم درآمده و ذره‌ذره از مایعات بدن عنکبوت تغذیه می‌کنند. لاروها حدود 10 روز پس از شکافتن پیله خود، عنکبوت‌ها را مجبور می‌کنند برای تحمل وزن سنگین عنکبوت و لاروها، تارها را پیوسته محکم‌تر کنند و این کار تا زمانی که لاروها به مرحله بلوغ برسند ادامه دارد. این شبکه تور 3 برابر و مرکز تور 30 برابر قوی‌تر از حالت عادی هستند. به‌محض آن‌که تور کامل شد، آن‌ها عنکبوت‌ها را می‌کشند.

 

 

منابع : سایت برترین ها و باشگاه خبرنگاران جوان